“Een alarmknop maakt het leven onbezorgder”, aldus Maudy Postma. Na een vervelend voorval en een verhuizing besloot ze een alarmapparaat voor zichzelf en haar dochtertje aan te schaffen. “Als alleenstaande moeder ben je immers een stuk kwetsbaarder.”
Maudy kan zich het moment dat ze ging nadenken over haar dochters en haar eigen veiligheid nog goed voor de geest halen. Haar toenmalige man was veel van huis. Zij was alleen thuis met haar dochter toen een jongeman aanbelde. Hij vroeg of hij naar het toilet mocht. Toen Maudy weigerde, vroeg hij een glaasje water. In een flits drong het tot haar door dat hij probeerde binnen te komen. Snel deed ze de voordeur dicht en belde de politie. Ook waarschuwde ze haar buren. “Hij had echt iets kwaads in de zin. Eigenlijk is dat het moment geweest dat ik erover na ging denken hoe eenvoudig mensen je dagelijkse patroon kunnen nagaan.”
“Sinds mijn scheiding ben ik een stuk kwetsbaarder geworden. Ik voel als alleenstaande moeder nog sterker de verantwoordelijkheid voor mijn dochter.” Na haar scheiding verhuisde Maudy naar een huis met een poort. “Ik voel me goed beveiligd. Ze kunnen niet zomaar binnenkomen. Tot ik bedacht: ik kan mijn huis wel barricaderen, maar als er iets met mij gebeurt, ziet niemand dat. En mijn dochter kan er niet uit of alarm slaan.”
Maudy ging op zoek naar alarmsystemen voor thuis. Ze koos voor een alarm met een rookmelder. Deze is ook verbonden met de meldkamer. “Niet zozeer uit angst voor brand, maar omdat ik vaak weg ben en in een tussenwoning woon. Ik denk dan ook aan mijn buren. Niet iedereen zal hierbij stilstaan. Toch heeft niemand tegen me gezegd: wat heb jij nu voor apparaat? Iedereen vindt het een goed idee als ik het uitleg. Ik ben gewoon bewust bezig met veiligheid.”
“Mijn dochter leerde hoe zij ook alarm kan slaan als ik het niet zou kunnen. Ze was aanwezig bij de plaatsing en de testmelding van het alarmapparaat. Het apparaat is op de muur bevestigd. De halszender hangt overdag bij de voordeur en ’s avonds neem ik hem mee naar boven.”
“Mensen denken vaak aan een valpartij of ernstige zaken, maar ik heb zelf een situatie meegemaakt waar ik nog wel eens aan terug denk. Ik zat net op kamers en er bleef een visgraatje in mijn keel steken. Toen had ik zo’n drukknop moeten hebben. En een tijdje geleden liep ik slaperig naar beneden en miste de laatste trede. Het scheelde niet veel of ik viel bijna tegen de glazen gangdeur aan.”
“Het meest prettige van het alarmapparaat vind ik dat ik heel snel contact met iemand kan hebben zonder er veel voor te hoeven doen. Vooral ook ’s nachts. Het gevoel dat er 24 uur iemand voor je klaar staat. Dat er een extra paar ogen en oren is, mocht het nodig zijn. Ik geloof ook echt in de preventieve werking van een sticker bij de voordeur. Ik heb het nog geen enkele keer hoeven gebruiken, maar het maakt het leven gewoon onbezorgder.”
De naam van de geïnterviewde is gefingeerd.
Wat zeggen andere gebruikers over het personenalarm?